مؤسسۀ باسکرویل سازمانی غیرانتفاعی، غیرحزبی و غیردولتی است که در زمینۀ حمایت از روابط دوستانه میان ایرانیان و آمریکاییان و تقویت این دوستی فعالیت می‌کند. نام مؤسسه برگرفته از نام هوارد سی. باسکرویل است، مردی که در زمان انقلاب مشروطه (1906 تا 1911) در راه دفاع از دموکراسی و آزادی ایران جان باخت. بنیان‌گذاران مؤسسه متعهد به تداوم راه و میراث باسکرویل هستند که به درستی «لافایت آمریکایی ایران» نامیده شده است. سرمشق ما در مؤسسه کلام خود باسکرویل است:
«من نمی توانم بایستم و با بی‌تفاوتی شاهد رنج مردم [ایران] باشم که در راه رسیدن به حق خود مبارزه می‌کنند، من شهروند آمریکا هستم و به آن افتخار می‌کنم، اما انسان نیز هستم و نمی‌توانم نسبت به مردم این شهر [تبریز] حس همدردی و دلسوزی نداشته باشم.»
هوارد سی. باسکرویل، بیش از یک قرن پیش، الگویی از دوستی و احترام متقابل ارائه کرده است که تا به امروز هنوز دارای اعتبار است و جایگزینی برای شیوه‌های رایج دولت‌ها که مبتنی بر هماوردطلبی و شیطان‌نمایی طرف مقابل است در اختیار ما قرار می‌دهد. آمریکاییانی که با ایرانیان تعامل داشته‌اند و ایرانیانی که با آمریکاییان تعامل داشته‌اند به خوبی از فراوانی اشتراکات فی‌مابین آگاهی دارند. در داخل ایران میلیون‌ها ایرانی از باسکرویل به عنوان یک آمریکایی که جان خود را در راه آزادی و دموکراسی برای ایرانیان فدا کرده به نیکی یاد می‌کنند. در نظر این افراد باسکرویل و میراث او به معنای آمریکا و ارزش‌هایی است که آمریکا مدافع آن است.
امروز ما «باسکرویل»های بسیاری داریم که نمایندۀ واقعی ایران و آمریکا هستند. آمریکاییان و ایرانیانی که در کسوت دیپلمات‌های سابق، دانشگاهیان شاغل و بازنشسته، متخصصان، هنرمندان، فیلم‌سازان، ورزشکاران، دانشجویان، یا سفیران فرهنگی،بستری ماندگار برای مبادلۀ ایده و تخصص بین مردم دو کشور بنیان نهاده‌اند.
باسکرویل برای ایرانیان نماد رابطه‌ای متفاوت میان آمریکاییان و ایرانیان است، رابطه‌ای که در آن آمریکاییان از آرمان‌های دموکراسی‌خواهانۀ مردم ایران و مبارزۀ آنان در جهت دستیابی به عدالت اجتماعی حمایت می‌کنند. ایرانیان به باسکرویل ارج می‌نهند، نه به عنوان فردی بیگانه، بلکه چون قهرمانی که به ملتی دیگر برای دفاع از آزادی و آزادگی خود یاری رسانده است. از این حیث باسکرویل شریف‌ترین معلمان بوده، زیرا در راه تأمین آینده‌ای بهتر برای شاگردان خود زندگی کرده و در همین راه جان باخته است.
رهبران جامعۀ مدنی ایران که به دنبال استقرار مجدد دموکراسی نیابتی در ایران هستند، از الگوی باسکرویل برای دموکراسی، دوستی و صلح آگاهی دارند. آنچه اکنون به آن نیاز داریم نه اظهارات خشماگین دولتمردان دو کشور، بلکه شناخت عمیق‌تر و ارج نهادن به تاریخ و انسانیت است که چهل سال اتهام متقابل از سوی طرفین نیز قادر به زدودن آن نبوده است.