مجموعه یادداشت هایی در باب “ارتباط ۴”

• رواداری و باهم بودگی

بررسی ابعاد شش گانه ی مکعب همگرایی یا باهم بودگی میان همگان۴

مهدی مطهرنیا، بر این باور است که باید باهم بودگی در مسیر گسترش ژن همگرایی، و در گستره ی ژنوم یا بافتار همزیستی برساخته شود. به این معنا که همزیستی مقدمه هم گرایی برای رسیدم به یک بخت مشترک، پویا، پایا، و ماندگار میان آدمیان و مجموعه آن ها است. 

از همین رو باهم بودگی در شش وجه معنادار و قابل تعریف زیر صورت می پذیرد:

• هم پذیری 

هم پذیری ناظر بر احترام متقابل و هم سنگ دانستن مجموعه همنوعان در گستره ی حیات آدمی و در قالب اقوام، فرق، ملل و …. است. این به معنای ردّ تمایزهای ناشی از قومیت ، آئین ، و … نیست؛ بلکه به آن معنا است که با وجود این اختلاف ها ، آدمیان بر این می شوند که خود را در مسیر دستیابی به توانمندی های بیش تر بر مبنای همکاری های فزون تر در بستر هم کششی های فطری میان مجموعه های انسانی محترم و هم سنگ خود بدانند. 

• هم نشینی 

در پرتو هم پذیری و قبول یکدیگر با وجود تمایز های موجود و قابل احترام، آدمیان در کنار هم قرار می گیرند و با رنگ های مختلف و عقاید گوناگون و … با در کنار هم نشستن گام بعدی باهم بودگی را برداشته و بیش از گذشته در مسیر درک متقابل قرار می گیرند. آن ها با بهره مندی از تمام شبکه های ارتباطی تلاش دارند با یکدیگر به گفت و گو بپردازند. کارکرد این بخش متوجه ایجاد فضای گفت و گو با یکدیگر در پرتو هم پذیری با کارکرد احترام متقابل و پذیرش محترمانه ی طرف های دیگر است. 

• همفکری 

در کانون گفت و گو است که با در نظرداشت آئین گفت و گو و ساخت و ساختار آن به همراه عاملیت های کنترل کننده ی دارای تحصص مدیریت گفت و گو می توان به نقاط مشترک فکری دست یافت و به همفکری به عنوان گام سوم باهم بودگی رسید. به این ترتیب است که نقاط مشترک ذهنی و معنوی برای برداشتن گام های مطمئن تر برای رسیدن به همگرایی و باهم بودگر در پرتو این همگرایی به وجود می آید. 

• همگامی 

در پرتو همفکری است که برداشتن گام های مشترک در مسیر اجرای برنامه های تفاهم شده برداشته می شوند. همگامی محیط هم فکری را از صحنه ذهنی و معنوی ان به محیط عینی و مادی آن هدایت می کند. هم گامی موجب می شود ان چه در حوزه ذهنی و معنوی به اشتراک امده است در محیط عملی تمرین و به نمایش گذاشته شود. این خود کوجب همگرایی بیش تر و اجساس نزدیک تر شدن فزون تر بین اعضای باهم بودستان به وجود می آورد. 

• همدلی 

در این جا است که در پرتو همگامی های متعد و موفق در همگرایی های ذهنی و عینی و به هم چسبندگی آن ها در عرصه عملی؛ همدلی به وجود می آید . قلب ها به هم نزدیک می شوند و گام ها مستحکم تر برداشته می شوند و از این رو در پرتو نزدیکر قلب ها در تمام این جوانب است که باید منتظر گام نهایی برای با هم بودن، بود. 

• هم بختی 

در پرتو هم دلی های به وجود آمده است که در مسیر همگرایی به هم بختی مشترک نزدیک می شویم. چرا که با هم دلی های مکرر، احساس سرنوشت مشترک و بخت یکسان در به هم تنیدگی ذهن و عین و قلب ها حاصل می آید و باهم بودگی و تشکیل باهم بودستان های مشترک در عین احترام متقابل به تمایزهای اولیه در پرتو بخت مشترک حاصل می آید.