مؤسسۀ باسکرویل بخشی از تاریخ طولانی تبادلات بین یوتا و ایران است که سرآغاز آن به سال 1912 بازمی‌گردد. در آن سال جان ویتسو (1872-1952)، رئیس دانشگاه ایالتی یوتا، در یک کنفرانس مربوط به آبیاری در کانادا با دیپلمات جوان ایرانی به نام میرزا علی قلی خان، سرکنسول شاه ایران آشنا شد.
بین ویتسو و قلی خان رابطۀ دوستی شکل گرفت و آنها دربارۀ شیوه‌های آبیاری و اقلیم یوتا و شباهت‌های بسیار آن با ایران با یکدیگر تبادل اطلاعات می‌کردند. قلی خان در نامه‌های خود به ویتسو دربارۀ شعر و فرهنگ ایران و شباهت توپوگرافی ایران با یوتا اطلاعاتی به او می‌داد. ویتسو در سال 1915 سرکنسول ایرانی را به دانشگاه ایالتی یوتا دعوت کرد تا نطق مراسم فارغ‌التحصیلی دانشجویان را ایراد کند. در سال 1922 اولین دانشجوی ایرانی وارد دانشگاه ایالتی یوتا شد.
از زمان این دوستی تاریخی که در سال 1912 آغاز شد، هزاران ایرانی در دانشگاه ایالتی یوتا، دانشگاه بریگم یانگ و دانشگاه یوتا تحصیل کرده‌اند. صدها استاد، داوطلب سپاه صلح و مددکار آمریکایی از یوتا به ایران سفر کرده‌اند و در آنجا زندگی کرده‌اند. بسیاری از ایرانیان هنوز در یوتا اقامت دارند و حضور آنان محیطی غنی و مناسب برای تقویت و توسعۀ یک قرن تعامل جامعۀ مدنی آمریکا با ایران فراهم می‌کند.